Cliënt: Cure Afvalbeheer
Sinds wanneer cliënt van STIJL Advocaten: 2014
Uitgelichte zaak: een nieuwe manier van afval verwerken

Frans van Strijp is directeur van Cure Afvalbeheer, een gemeentelijk bedrijf dat voor ruim 135.000 huishoudens in Eindhoven, Geldrop-Mierlo en Valkenswaard de (ondergrondse) containers voor restafval, papier, glas, PBD en textiel leegt en op de milieustraten het klein chemisch afval en grof huisvuil inzamelt. Enige jaren geleden onderzocht Cure de mogelijkheden van samenwerking met een buitenlandse partij, die zich bezighield met een innovatieve methode van afvalverwerking. STIJL zorgde voor de juridische ondersteuning.

Eindhoven bruist van de energie en durft verder te kijken, in het belang van inwoner, bedrijfsleven, maatschappij en milieu, schreven we in een eerdere nieuwsbrief. Dit geldt ook voor Cure Afvalbeheer, dat duurzaamheid hoog in het vaandel heeft. In hun nieuwe pand, gevestigd op een industrieterrein aan de rand van Eindhoven, is dit goed terug te zien. STIJL-partner Taco Hovius kijkt zijn ogen uit. Het is de eerste keer dat hij het gebouw bezoekt, dat in november 2020 officieel werd geopend. In de grote lichte hal, die het Buurtplein wordt genoemd, wijst directeur Frans van Strijp naar de grond. “Kijk, de vloer, van trottoirtegels die anders weggegooid zouden zijn.” Hij haalt koffie uit de automaat en neemt Taco Hovius mee naar de kantoorruimtes op de eerste verdieping. Tijdens deze wandeling door het pand vervolgt hij: “En zo is veel in ons pand gemaakt van ‘afval’. Van gerecycled pallethout in de gevel en deels hergebruikt glas in de ramen tot isolatiemateriaal in de wanden en plafonds dat is vervaardigd van afgedankte jeans en matrassen.”

Daarom STIJL: gemoedelijk en gedreven
De deur van zijn werkkamer mag open blijven staan. Frans van Strijp, die meer dan twintig jaar aan het roer van het afvalbeheerbedrijf staat, is er helder over: “Wij hebben hier geen geheimen voor elkaar.” De hartelijke directeur vertelt meer over de sfeer bij Cure en over de omgangsvormen onder de grote rivieren: “Wij buurten met elkaar in Brabant. Het hoeft allemaal niet zo strak.” Hij vervolgt: “Daarom kan ik ook zo goed door één deur met STIJL. Al bij de eerste ontmoeting merkte ik dat het geen stereotype, formeel kantoor is. Er was meteen een klik met Taco Hovius en de andere advocaten. Het voelde als een collegabedrijf dat ons kwam helpen.”
Taco Hovius beaamt dit: “Openheid en op een gemoedelijke manier met elkaar omgaan kenmerken inderdaad zowel Cure Afvalbeheer als STIJL Advocaten. Net zoals een enorme passie voor ons vak en het streven naar het beste resultaat.” Hij vervolgt: “En vergeet ook onzer beider aandacht voor duurzaamheid niet.”

De rol van STIJL: begeleiding bij contractbesprekingen
Het contact met Cure Afvalbeheer kwam tot stand via de gemeente Eindhoven. Net als bij eerdere zaken in de vooruitstrevende lichtstad speelde er ook bij Cure een boeiend vraagstuk: een innovatieve manier van afvalverwerking. Frans van Strijp: “Deze technologie, Renescience genaamd, sloot naadloos aan bij de wijze waarop Cure afval ziet: niet als rotzooi maar als grondstof voor iets nieuws. Met behulp van een mechanisch systeem en enzymen zou huishoudelijk afval worden gescheiden in drie stromen: herbruikbaar, niet te recyclen en organisch. Door middel van vergisting zou de plantaardige stroom vervolgens worden omgezet in biogas. Daar zagen we bij Cure wel wat in! Vanaf 2014 zijn we daarom de mogelijkheden gaan onderzoeken van samenwerking met DONG, het bedrijf dat Renescience ontwikkelde. STIJL Advocaten begeleidde ons bij de contractgesprekken en de onderhandelingen. Doel was het vormen van een joint venture met het grote Deense energieconcern, dat sinds een enige tijd Ørsted heet.”

Onderweg met STIJL: reizen, onderzoeken, procederen
Taco Hovius kijkt met veel plezier terug op de reizen naar het buitenland: “Het was interessant om het hoofdkantoor te bezoeken en meer te weten te komen over deze baanbrekende methode.”
Frans van Strijp: “Zeker. Wel merkten we al snel de verschillen in bedrijfscultuur. Geen open deuren in het pand. Overal pasjes om naar binnen te gaan.”
Taco Hovius: “Het Brabantse buurten was er inderdaad niet bij.”
Tijdens de jaren van contractbesprekingen met DONG, werkte STIJL voor het Renescience-vraagstuk ook aan de milieuvergunningen in de regio Eindhoven. Taco Hovius: “De te bouwen vergistingscentrale zou duurzaam zijn, maar het gedeelte dat het water moest verwarmen stootte wel de nodige stikstof uit, dat terecht zou komen op de nabijgelegen Natura 2000-gebieden. Dit gold ook voor de vrachtwagens die af en aan zouden rijden op het terrein van de centrale.”
Frans van Strijp: “Ook speelde er vanaf 2018 een zaak op het gebied van aanbesteding. Het restafval dat wij inzamelden werd verwerkt door een afvalverbrander. Bij de nieuwe methode zou dit bij een groot deel van het afval niet gebeuren. Deze partij is toen gaan procederen.”

Resultaat met STIJL: een uitgemaakte zaak
Door deze combinatie van factoren is de nieuwe installatie voor afvalverwerking en de vergistingscentrale in Eindhoven er uiteindelijk nooit gekomen. Frans van Strijp: “De techniek heeft zich nog steeds niet voldoende bewezen en is ook in Engeland, waar Ørsted een installatie heeft gebouwd van 120.000 ton per jaar, nog niet volledig operationeel.”
Al met al heeft Frans van Strijp geen spijt van het avontuur. De opgeruimde directeur van Cure besluit: “De tijd was nog niet rijp voor deze opzienbarende manier van afvalverwerking. Het heeft al met al veel energie gekost. Maar dat beschouw ik niet als verloren energie. Ik heb ervan geleerd. En ik blijf, vol goede moed, zoeken naar vernieuwende mogelijkheden om een bijdrage te leveren aan een schonere wereld.”

Tekst: Iris Stam
Foto’s gebouw: Freekje Groenemans
Portretfoto: Cure

Wie: Emma Metgod
Functie: advocaat
Werkt bij STIJL Advocaten sinds: 1 januari 2017
STIJL in drie woorden: hoog kennisniveau, inspirerend, enthousiast

Waarom STIJL?
“Hiervoor was ik juridisch medewerker op een vastgoedkantoor in Arnhem. Ik woonde in Amsterdam, reisde elke dag. Vroeg de trein, laat terug. Het was intensief. Na een jaar besloot ik verder te kijken. Een stagebegeleider die ik kende van een ander bedrijf gaf me een zetje. Ze vroeg of ik open stond voor iets nieuws. Ze werkte inmiddels bij STIJL, een advocatenkantoor in Amsterdam, voornamelijk gericht op vastgoed. Ik zou daar kunnen solliciteren als juridisch medewerker. Het kon niet beter! Na de ontmoeting met partner Truke den Uyl-Slagter was ik helemaal enthousiast, haar energie was aanstekelijk. Ik was erg gelukkig toen ik na het geslaagde sollicitatiegesprek werd aangenomen.”

Onderweg met STIJL
“STIJL besteedt veel aandacht aan het vergroten van kennis en je groei als advocaat. In het pand is een uitgebreide bibliotheek. Het kennisniveau dat wordt nagestreefd is hoog. Het is prettig om in een inspirerende omgeving met zulke intelligente mensen te werken. De laatste jaren heb ik me het vastgoed nog meer eigen kunnen maken en heb ik de kernvaardigheden van een advocaat verder kunnen ontwikkelen: goed leren schrijven van stukken en helder adviseren. Hoe bedien je de cliënt het best, zodat deze echt wat heeft aan je advies? Geen wetenschappelijke uiteenzetting dus, maar begrijpelijke taal. Er is zo’n kloof tussen wat je leert op de universiteit en de dagelijkse praktijk van de juridische dienstverlening. Bij STIJL heb ik die lacune kleiner kunnen maken.”

Resultaat met STIJL
“Ik ben gericht op vastgoed en op beroepsaansprakelijkheid. De helft van mijn tijd werk ik voor Truke den Uyl-Slagter en Taco Hovius, de andere helft voor Vincent van Oijen. Ik vind het heel leuk om me op beide aspecten te richten. De combinatie adviseren en procederen vind ik aantrekkelijk. Ik hou van de diversiteit van de zaken. Werken voor STIJL geeft me voldoening en daagt me uit, door de afwisseling en de boeiende, verdiepende vraagstukken. Ik zit hier op mijn plek, ben heel blij dat ik deel mag uitmaken van het team. Het is een mooie mix van mannen en vrouwen. De sfeer is open, de toegewijde, ambitieuze en fijne collega’s maken voor een groot deel het werk. Ik ga met plezier naar kantoor!”

Tekst: Iris Stam
Foto: Bettina Traas

Wie: Benno Tempel, directeur Kunstmuseum Den Haag

Als directeur van Kunstmuseum Den Haag huist Benno Tempel dagelijks in het laatste en misschien wel mooiste meesterwerk van Hendrik Petrus Berlage. Een architect die hij omarmt, zeker wanneer hem naar zijn visie op de inrichting van Nederland wordt gevraagd.

“De beste periode van de woningbouw stamt wat mij betreft uit de tijd van Plan Zuid in Amsterdam. Het mooie van de architectuur uit die periode, begin 20e eeuw, is dat het ongelooflijk sterk is. Als je naar de masterplannen van Berlage kijkt, zie je dat er op een heel simpele manier werd gewerkt met een extreem groot resultaat. Dat komt met name door de expressiviteit van het gebruikte materiaal: baksteen en dakpannen. Die twee elementen geven de gevels een bijzondere expressie. Daarnaast bedacht Berlage spannende aandachtspunten, zoals een poort in het midden van een partij woningen, een gevel die uitsteekt, torens op de hoeken. Die accenten voegen schoonheid toe. Berlages visie lag ver af van het idee dat elk huis een balkonnetje moet hebben.”

We zijn nu ruim honderd jaar verder, Plan Zuid heeft een beschermde status gekregen en Berlages architectuur vormt volgens Tempel nog steeds een verrijking voor de stad. “Of het nu tuinsteden zijn voor arbeiders, grote huizenblokken voor appartementen of villa-achtige wijken; zijn ontwerpen hebben allemaal een tijdloze kwaliteit. Ik denk dat die kwaliteit noodzakelijk is. We moeten ervoor waken om niet alleen maar iets te bouwen om mensen ‘weg te kunnen zetten’ omdat er huizennood is. Dat wat we nu bouwen moet ook over 15, 20, 30 jaar nog steeds een aanwinst zijn voor de stad. Want uiteindelijk is een huis niet alleen om in te wonen; het draagt ook bij aan je welbevinden. Architectuur heeft een uitstraling, een werking. Net zoals alles wat kunst is. En die werking beïnvloedt het gemoed van de mensen die zich daar bewegen. Ik pleit dan ook niet alleen voor een masterplan dat draait om meer woningen voor alle woningzoekenden, maar ook voor een masterplan waarin schoonheid wordt gegarandeerd.”

Als Tempel het voor het zeggen had, zou er veel meer met masterplannen worden gewerkt. “Waarin je niet alleen de woningen maar ook de infrastructuur meeneemt, dus zowel het groen als de culturele voorzieningen. Dan denk je niet vanuit een pand, blok of straat, maar vanuit een wijk. In Nederland hebben we een sterke stedelijke cultuur. Amsterdam is een andere stad dan Utrecht, en Utrecht is weer heel anders dan Den Bosch. Dat zou je ook in die masterplannen willen blijven terugzien. Op die manier kunnen steden hun identiteit behouden.”

Over de huidige trend van bouwen in de hoogte is de museumdirecteur ook uitgesproken: “Daar heb ik maar één woord voor: lachwekkend! Hoe kun je twee woontorens naast elkaar bouwen? Ik zie het in Amsterdam, Rotterdam en andere grote steden. De voorste toren haalt de zon weg van de achterste. Maar die achterste toren heeft wel balkons, waar dus nooit een zonnestraal komt. Dat is aan een tekentafel bedacht zonder na te denken over de omgeving. Dat vind ik zo ridicuul. Je kan bijna zeggen dat het verspilling van geld is, want al die balkons hadden niet gehoeven. Behalve dan dat buitenruimte aantrekkelijk klinkt voor de verkoop. Ik zou denken: geef die bewoners 12 vierkante meter extra binnenruimte, daar hebben ze meer aan. Ik zie dit als een schoolvoorbeeld van wat je fout ziet gaan in Nederland. Net als het plaatsen van hele grote ramen waardoor je door het huis van de buren heen kijkt. Dat hoeft niet. Denk even terug aan Berlage: door panden te laten verspringen in hoogte, zou men vrijer kunnen wonen. Met de techniek van vandaag de dag zou dat eerder eenvoudiger dan moeilijker moeten zijn.”

Tekst: Maaike Staffhorst
Foto: Robin de Puy

STIJL Advocaten is sinds 2007 partner van de doorlopende tentoonstelling Mondriaan & De Stijl in Kunstmuseum Den Haag. Hiermee verbindt het kantoor zich met de inspirerende en innovatieve kunstenaarsbeweging die tot de dag van vandaag invloed heeft op hoe onze wereld er uit ziet.